Η βαλίτσα

Άνοιξε τα δάχτυλά του και άφησε τη βαλίτσα να πέσει δίπλα του στο χώμα. Μια δυο ταλαντώσεις και ισορρόπησε ευθυτενής. Πάντα υπερηφανευόταν για τη σταθερότητά της, όπως και για την αντοχή της άλλωστε. Ποτέ δεν τον είχε προδώσει. Τόσες διαδρομές, τόσοι προορισμοί κι εκείνη πάντα αγέρωχη και υπομονετική. Αληθινή σύντροφος, δεν παραπονέθηκε ούτε μια φορά. Μάλιστα καμάρωνε για τα σημάδια της. Σε κάθε σταθμό κι άλλο ένα ενθύμιο ερχόταν να προστεθεί στο ήδη κουρασμένο δέρμα της. Ούτε που θυμόταν πια το αρχικό της χρώμα. Τι σημασία είχε; Έτσι πολύχρωμη ήταν πιο όμορφη από ποτέ.
Τον κοίταξε να απομακρύνεται από κοντά της και να κάθεται με αργές κινήσεις σε μια καρέκλα δίπλα στην έξοδο του σταθμού. Έδειχνε πολύ κουρασμένος. Τι να σκέφτεται άραγε, αναρωτήθηκε. Ίσως να ετοιμάζει το επόμενο ταξίδι. Τι καλά θα ήταν να έφευγαν πάλι αμέσως. Όπως παλιά, που η αναμονή ανάμεσα στα ταξίδια ήταν τόσο μικρή ώστε δεν θυμόταν καν τα μέρη που είχαν κάνει στάσεις. Της άρεσε αυτό. Βαριόταν τις στάσεις. Ο προορισμός της άλλωστε ήταν να ταξιδεύει. Όμως όχι. Πολύ φοβόταν ότι δεν ήταν ταξίδι αυτό που είχε στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή. Έτσι όπως καθόταν με το σώμα γυρτό και τα χέρια πεσμένα ανάμεσα στα γόνατά του έδειχνε εξαντλημένος, σχεδόν... όχι, όχι... κι όμως... σχεδόν παραιτημένος.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπε σε αυτή την κατάσταση. Τα τελευταία τους ταξίδια γίνονταν όλο και πιο αραιά, με ολοένα μεγαλύτερη δυσκολία, και διαρκούσαν πολύ λίγο. Ήταν η πρώτη φορά ωστόσο που φοβήθηκε πραγματικά. Που φοβήθηκε ότι ίσως αυτό να ήταν το τελευταίο τους ταξίδι.
Είναι δυνατόν; Είναι πράγματι δυνατόν να ήρθε το τέλος; Και τι σημαίνει τέλος δηλαδή; Σίγουρα θα την πετούσε στα σκουπίδια και θα κατέληγε να αργολιώνει σε καμιά χωματερή ανάμεσα σε τόνους βρωμερών και τρισάθλιων απορριμάτων, ποντικιών και σκουληκιών, που θα ροκάνιζαν αργά και βασανιστικά το σώμα της ωσότου δεν θα έμενε τίποτε άλλο από έναν αποκρουστικό μεταλλικό σκελετό με ξεφτισμένες κλωστές και δέρματα να κρέμονται ολόγυρά του. Ή ίσως να την έκαιγε. Τι θα έμενε τότε; Μερικά σκουριασμένα καρφιά και μαύρη στάχτη. Φαντάστηκε τα αυτοκόλλητά της να συρρικνώνονται και να εξανεμίζονται με το χάδι της φλόγας και αναρρίγησε. Ή ίσως, ίσως, ακόμα χειρότερα... όχι, ούτε να το φανταστεί δεν μπορούσε αυτό... αποκλείεται... αποκλείεται να την έκλεινε στο πατάρι. Την αγαπούσε πολύ, αποκλείεται να την βασάνιζε έτσι. Αχ έπρεπε να βρει έναν τρόπο. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρει έναν τρόπο να μάθει τι σκέφτεται.

(Ας το συνεχίσει όποιος εμπνευστεί)

ο άνθρωπος-ηφαίστειο

Μια φορά, ήταν ένας άνθρωπος που κατάπινε το μυαλό του. Από λίγο κάθε μέρα. Σιγά σιγά, το κατάπιε όλο και, όπως έμεινε το κρανίο αδειανό, άρχισε να μαλακώνει, τα κόκκαλα να γίνονται λεπτά και εύθραυστα, μια και δεν είχαν τίποτε να προστατέψουν.

Ετσι, κατακάθιζαν αργά αργά και βούλιαζαν προς τα κάτω, κι ο άνθρωπος έγινε σαν ηφαίστειο -στη θέση του κεφαλιού ένας κρατήρας- και μια μέρα έκανε ένα ΜΠΑΜ και εξερράγη.

Η καφτή λάβα τινάχτηκε προς τον ουρανό κατακόρυφα, η λάμψη της άστραψε και θάμπωσε τον ήλιο, η ζέστη έκαψε τα λιβάδια και τα ζώα που βοσκούσαν. Μετά, η λάβα πάγωσε, η στάχτη λίπανε το χώμα, ο άνθρωπος-ηφαίστειο κοιμήθηκε βαθειά. Σήμερα κοιμάται ακόμα και ονειρεύεται μια καινούργια έκρηξη μήπως ξαναβρεί το μυαλό του.

istories-1001: το κεφάλι που είχε μόνο προφίλ

istories-1001: το κεφάλι που είχε μόνο προφίλ
Οι άνθρωποι θεωρώντας ότι είχε περιορισμένες δυνατότητες αντίληψης δεν του έδιναν και πολύ σημασία. Μπροστά του έκαναν πράγματα που δεν θα τολμούσαν εάν είχε φυσιολογική όραση. Πίστευαν πχ.ότι δεν μπορούσε να τους αντιληφθεί εάν άπλωναν το χέρι σε αντικείμενα που δεν τους ανήκαν ή εάν έβαζαν χέρι στη γυναίκα του φίλου τους. Το κεφάλι λοιπόν βλέποντας μύρια κακά να του αποκαλύπτονται, μην μπορώντας να πιστέψει πόσο τυφλά ήταν τα υπόλοιπα κεφάλια, απέκτησε ένα τικ. Όποτε έβλεπε κάτι ορατό μόνο σ'αυτόν, κούναγε το κεφάλι δεξιά-αριστερά εκφράζοντας έτσι τη δυσπιστία του για τη "χαζομάρα" του κόσμου.

το κεφάλι που είχε μόνο προφίλ

Μια φορά, ήταν ένα κεφάλι που είχε μόνο προφίλ, για τούτο μπορούσε να κοιτάξει μόνο δεξιά - αριστερά. Η χωροταξική αυτή αδυναμία του αφαιρούσε την ικανότητα να έχει συνολική εικόνα για το χώρο -και τον κόσμο. Δεν μπορούσε να δει μπροστά του, αλλά ούτε και πίσω του. Αδυνατούσε να κοιτάξει το συνομιλητή του κατάματα, μια και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον κοιτάζει πλαγίως και λοξά.


(συνεχίζει όποιος (και ΑΝ) εμπνευστεί)

Art athina, εεε εσείς, κάντε μου μήνυση.

8 το πρωί. Ξυπνάει η Μαρία, κοιτάει στο παράθυρο, ηλιόλουστη μέρα σήμερα. Σηκώνεται, ρίχνει νερό στο πρόσωπό της, γυρνάει και κάθεται στο κρεβάτι της. Απομένει λίγα λεπτά κοιτώντας μελαγχολικά το πάτωμα. Θυμάται πως ήταν πριν 3 μήνες, πριν χωρίσει με τον Γιάννη, 1 χρόνο σχέση. Της λείπει, ιδιαίτερα τα πρωινά που κάνανε σεξ, άλλωστε το πρωινό σεξ είναι το καλύτερο. Απο τότε την κουτσοβολεύει με τον δονητή της, πριν πάει στην δουλειά, απασχολείται λίγη ώρα.

Εκνευρίζεται όμως καθώς θυμάται πως τον δονητή τον έχει για πλύσιμο στην κουζίνα μαζί με τα άπλυτα πιάτα. Έχει καμιά βδομάδα να τον πλύνει και το πλαστικό κολλάει. Σήμερα μάλιστα άκουσε πως θα έχει δύσκολη μέρα στο δικαστήριο και μια πρωινή μαλακία πάντα βοηθάει να αντέξει την πίεση της δουλειάς.

Αναλογιζόμενη τι να κάνει, βλέπει πάνω απο το κρεβάτι τον σταυρό, κάτω απο μια εικόνα του Χριστούλη. "Γιατί όχι, ούτως ή άλλως οι γωνίες του είναι στρογγυλεμένες" σκέφτεται. Τον ξεκρεμάει, φυσάει λίγο την σκόνη απο πάνω του εξετάζοντας παράλληλα το μέγεθός του, τελικά το εγκρίνει. Ξαπλώνει στο κρεβάτι και κρατώντας τον απο την πάνω, κοντή μεριά τον εισχωρεί στα γεννητικά της όργανα. Συνεχίζοντας λίγα λεπτά, ξενερώνει γιατί είναι πολύ λείος και δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Ανακάθεται στο κρεβάτι ψάχνοντας να βρει μια αστραπιαία λύση για να το διορθώσει, βλέπει απέναντι την ελληνική σημαία, σε μέγεθος τετραδίου. Πιάνει την σημαία, και τυλίγει με αυτήν την μακριά μεριά του σταυρού. "Ο ραβδώσεις πάντα βοηθάνε" σκέφτηκε χαμογελώντας λίγο. Κρατώντας λοιπόν την κοντή μεριά του σταυρού, ξαναρχίζει την διείσδυση παίζοντας ταυτόχρονα την κλειτορίδα με το άλλο χέρι. Απαράμιλλη ηδονή. Σε 15 λεπτά με γρήγορες κινήσεις είχε τελειώσει.

Σηκώνεται γρήγορα, αφήνοντας το χριστιανικό σύμβολο με το πανάκι γύρω του, πάνω στο κομοδίνο. Καθυστέρησε με αυτές τις πρωτότυπες πατέντες, θα αργήσει στην δουλειά. Ντύνεται με τα ρούχα του δικαστή πηγαίνοντας στο δικαστήριο. Ρίχνει μια ματιά στο σημειωματάριό της, στις υποθέσεις που θα δικάσει σήμερα.


-----------
Για να δούμε πόσες μηνύσεις θα γίνουν σήμερα λόγω αυτού του ποστ. Όποιος θέλει να αντιμετωπίσει μηνύσεις, το αναδημοσιεύει ελεύθερα, δεν χρειάζεται αναφορά πηγής.