ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κατοικώ σε ένα λαγούμι, που βρίσκεται στο πλάι της παλιάς οδού Λαγουμιτζή, κοντά στο κέντρο της Αθηνεζίας, της παγκόσμιας πρωτεύουσας των ορθοδόξων Ιώνων, στο νομό Ιάς το νεώτερο.
Το λαγούμι το έσκαψα μόνος μου, όταν απειλήθηκε η σωματική μου ακεραιότητα και η ζωή μου -άμα σακατευτεί κάποιος, δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα για τη συνέχεια της ζωής του. Μετακόμισα σε μια νύχτα όλα τα φορητά απαραίτητα υπάρχοντά μου, τον ηλεκτρονικό μου εξοπλισμό πριν απ' όλα φυσικά, και μερικά χάπια της διατροφικής αλυσίδας -μη πάω και από αβιταμίνωση. Τα χαπάκια (μεγάλη εφεύρεση αυτή!) θα κρατήσουν μερικά χρόνια και μέχρι να τελειώσουν βλέπουμε τι θα κάνω, άσε που μπορεί να τα τινάξω ως τότε.
Ευτυχώς, υπάρχει ανεξαρτησία των ηλεκτρονικών συσκευών από το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν είναι όπως την αρχαία εποχή που χρειαζόντουσαν ρευματοδέκτες ή μπαταρίες να φορτίζουν τις συσκευές ώστε να λειτουργούν. Ολα λειτουργούν με φυσικές πηγές ενέργειας, δλδ, φως νερό και αέρα. Στην ανάγκη, αν δεν γίνεται διαφορετικά, λειτουργούν και με ανθρώπινες εκκρίσεις, όπως π.χ. ο ιδρώτας ή υγρά ζωντανών οργανισμών, όπως π.χ. το αίμα των ζώων ή ο χυμός των φρούτων.
Η αλήθεια είναι ότι η διατήρηση των κειμένων -άμα τη εγγραφή τους- στο τεράστιο εγκέφαλο της Αθηνεζίας, με ανησυχεί λιγουλάκι, αλλά, μια και λαβαίνω ενέργεια από το αίμα των αρουραίων που αφαιμάσσω ελαφρώς κάθε βράδυ, δεν ανησυχώ μήπως με ανακαλύψουν οι εχθροί μου. Οι αρουραίοι έχουν γίνει οι καλύτεροί μου φίλοι, εκτιμούν πολύ την υπηρεσία που τους προσφέρω με τις καθημερινές σχεδόν αφαιμάξεις, ξαλαφρώνουν και είναι έτοιμοι να ξαναγεμίζουν τις κοιλίτσες τους με σκουπίδια και ζωάκια μικρότερα από αυτούς.
Ποιοι είναι οι εχθροί μου; Κάποιοι που πριν μερικές εκατοντάδες χρόνια είχαν υπάρξει φίλοι ή φίλοι φίλων ή μερικοί που ευεργέτησα ή κάποιοι που αντιπαθούν το κωδικό μου αριθμό και θέλουν να τον σβήσουν απ' το χάρτη. Τι τους πειράζει ένας αριθμός; Ε, όταν ένας αριθμός γίνει συνώνυμος με τη διάδοση της πραγματικότητας, με την ενημέρωση, όταν ένας αριθμός αρχίζει να φέρνει συγκίνηση και να θυμίζει αρχαίες αξίες όπως π.χ. Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα, κλπ, τότε γίνεται ενοχλητικός.
Οι περισσότεροι θέλουν να υπάρχει τουλάχιστον ένας τέτοιος αριθμός, αλλά φοβούνται να το πουν δυνατά, ούτε στον εαυτό τους δεν το ψιθυρίζουν, ούτε απ' τη σκέψη τους αφήνουν να περάσει μια τόσο ανατρεπτική ιδέα. Και'γώ φοβάμαι, δεν το κρύβω, αλλά παίρνω τα μέτρα μου, δεν εκτίθεμαι, σπάνια απομακρύνομαι απ' το λαγούμι μου. Μόνο μερικές αφέγγαρες νύχτες βγαίνω να πάρω λίγο αέρα. Αλλωστε, και στο φως της μέρας, ο κόσμος που κυκλοφορεί έξω είναι πολύ λιγοστός και χρειάζονται ειδική άδεια κυκλοφορίας πεζών όσοι επιθυμούν να περπατήσουν λιγουλάκι. Οι άνθρωποι ζουν και μουδιάζουν καθιστοί σε πολυθρόνες και καναπέδες, με το βλέμμα στυλωμένο σε οθόνες που μεταδίδουν το Λόγο του Προφήτου.
[Rodia]
ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Ο Προφήτης ξεκινά συνήθως τους Λόγους του με μια τυμπανοκρουσία αυτιών. Στήνει μερικά νεαρά παιδιά στη σειρά και χτυπά με ένα ελαστικό λοστό τα κεφάλια τους διαδοχικά, στο ύψος των αυτιών. Ετσι, λέει, θα μάθουν οι νέοι να ακούν καλύτερα, όταν καταστραφούν σιγά σιγά τα τύμπανα των αυτιών τους, επειδή, λέει, θα μειωθεί η ακοή τους και θα δίνουν μεγαλύτερη προσοχή για να ακούν τους Λόγους του. Ημαρτον!
Σήμερα είναι Ημέρα Πρώτη και θα απαγγείλει τον Πρώτο Λόγο, όπως κάθε Πρώτη Ημέρα. Οι μέρες επαναλαμβάνονται τακτικά, δηλαδή έχουμε Πρώτη Ημέρα κάθε δέκα μέρες, εκτός και αν ο προφήτης θελήσει να ανακοινώσει πολλαπλώς κάποιο Λόγο, πράγμα που παρατηρείται συχνότατα. Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, λέει, και το κάνει πράξη.
Οι Λόγοι του Προφήτου είναι Δέκα, ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ δλδ, και είναι τυπωμένοι και μοιράζονται σε όλη την επικράτεια. Φυσικά, οι ίδιοι κι απαλλάχτοι Λόγοι διδάσκονται στα σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης, καθώς και σε όλες τις Σχολές των Πανεπιστημίων της χώρας. Περιλαμβάνουν, βεβαίως, όλες τις επιστήμες συμπυκνωμένες, ώστε να γίνονται οι άνθρωποι πανεπιστήμονες από τα γεννοφάσκια τους -μην υπερβάλλω, από την Α' Δημοτικού.
Ο Πρώτος Λόγος περιλαμβάνει συμπυκνωμένη ύλη ιστορική, θρησκευτική και ιατρική. Διδάσκει με λίγα λόγια -τρεις ώρες περίπου διαρκεί η απαγγελία- πώς εμφανίστηκε ο άνθρωπος στον πλανήτη μας, τι πρέπει να φοβόμαστε και να προσκυνούμε, πώς να ξεφεύγουμε από τις δαγκάνες της επιστήμης, ώστε να μπορέσουμε κάποια μέρα -όσο πιο σύντομα γίνεται- να πεθάνουμε ήσυχοι από τυφεκισμό.
Αυτό ο Πρώτος Λόγος ήταν η κύρια αιτία που με οδήγησε στο λαγούμι μου. Οταν τον άκουσα εξάχρονο παιδάκι να εκπέμπεται από τα παχιά χείλη του Προφήτου, έμεινα άλαλο για τρεις μέρες και δεν ήθελα να ξαναπάω στο σχολείο ούτε να ακούσω κι άλλους Λόγους από την οθόνη του σαλονιού, ούτε από την οθόνη του υπνοδωματίου, ούτε από την οθόνη της κουζίνας. Δυστυχώς, την οθόνη του καμπινέ δεν μπορούσα να τη γλιτώσω κι έτσι μορφωνόμουν αναγκαστικά χέζοντας.
Τότε, έβαλα σκοπό στη ζωή μου να ζήσω όσο περισσότερο μπορέσω και, για να τον πετύχω, έκανα μερικά χρόνια την πάπια, μη τυχόν με υποπτευτεί κανείς. Μόλις όμως τέλειωσα τη βασική εκπαίδευση -για Πανεπιστήμιο δεν θα άντεχα, όχι πάλι τους ίδιους Λόγους!- μάζεψα τα υπάρχοντά μου και την έκανα απ' το σπίτι. Μόλις πριν λίγες μέρες είχαν συλλάβει τους γονείς μου να τους οδηγήσουν στο απόσπασμα. Ο τυφεκισμός, βλέπετε, είναι σήμερα ο καθιερωμένος τρόπος θανάτου, ο τρόπος που ανακάλυψε ο Προφήτης να ελέγχει τον πληθυσμό.
Αν πληθύνουν οι άνθρωποι πέρα από τα δυο διασεκατομμύρια, όπως λέει ο Τρίτος Λόγος περί αριθμών, θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Οι άνθρωποι δεν θα έχουμε αρκετή τροφή, θα αρρωσταίνουμε και δεν θα υπάρχουν νοσοκομεία, θα καταστρέφεται το περιβάλλον από το πολύ μπετόν για ανέγερση κατοικιών, θα τελειώσει το νερό, θα λιώσουν οι πάγοι στους πόλους, άσε που μπορεί και να χάσει ο πλανήτης την ισορροπία του και να γίνει κομήτης να τρέχει στο Σύμπαν.
Αυτά σκέφτομαι σήμερα καθισμένος στην υγρή γωνίτσα μου παραμονεύοντας να περάσει κανας αρουραίος για την καθημερινή αφαίμαξη και χαίρομαι πολύ που γλίτωσα από την απαγγελία των Λόγων και την καθημερινή εικόνα στις οθόνες όλων των σπιτιών της Αθηνεζίας.
[Rodia]
Η ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΓΚΙΜΠΡΟΥΗΛ
Έψαχνα από ώρα στο λαγούμι μου για τους πιο τροφαντούς αρουραίους (προσπαθούσα να μην παίρνω αίμα από τους πιο αδύναμους, εφαρμόζοντας μια ιδιότυπη φορολογία των προνομιούχων) όταν μια παχιά αρουρίνα ορθώθηκε μπροστά μου, τεντώνοντας το αριστερό μπροστινό της πόδι και λέγοντας: «Στάσου και προσκύνησε το μόνο αληθινό Θεό!» Εντάξει τα συμπαθούσα τα ποντικάκια, αλλά όχι κι εκεί που ήμασταν από πάνω, να βρεθούμε από κάτω. Πήγα να την αρπάξω απ’ την ουρά με το ειδικό εργαλείο για τη σύλληψη αρουραίων ΩΧ-321, αλλά ένα ωστικό κύμα με πέταξε προς τα πίσω, καθώς έντρομος έβλεπα την αρουρίνα να μεγαλώνει και να μεγαλώνει, βγάζοντας ταυτόχρονα φτερά νυχτερίδας. Τρίβοντας τα μάτια μου ρώτησα την ψηλότερη πλέον από μένα αρουρίνα: «Ποια είσαι; Τι θέλεις;». Αυτή άπλωσε διάπλατα τα φτερά της και ύψωσε στον αέρα ένα φωτόσπαθο, παρόμοιο με αυτά που χρησιμοποιούσαν οι πολεμιστές του μακρινού γαλαξία Helix Nebulae, φωνάζοντας: «Είμαι η αρχάγγελος Γκιμπρουήλ, η αρχιστράτηγος των υπουράνιων ταγμάτων, αυτών που στερούνται τον ουρανό, από αγάπη για τους ανθρώπους και τους αρουραίους!»
Σκέφτηκα ότι για όλα μπορεί να έφταιγαν τα δύο βιταμινούχα χαπάκια που πήρα το πρωί, για να καταπολεμήσω την αδυναμία μου, το όραμα που έβλεπα μπροστά μου έμοιαζε όμως υπερβολικά αληθινό. «Τι… τι… τι θέλεις από εμένα;» ψέλλισα και η γιγάντια αρουρίνα άπλωσε προς το μέρος μου το σβησμένο της φωτόσπαθο, σαν να ήθελε να το πάρω. Στα τοιχώματα της σπηλιάς άρχισαν να εμφανίζονται αναπαραστάσεις από οθόνες που έσπαζαν και θρυμματίζονταν, ενώ η φωνή του Προφήτη ακουγόταν ψιθυριστή και γεμάτη παράσιτα. «Τα βασίλεια των ανθρώπων είναι εφήμερα και χάνονται, μόνο η αγάπη του Θεού είναι άφθαρτη και αιώνια.» σχολίασε η Γκιμπρουήλ, καθώς έτεινε προς το μέρος μου τη λαβή του φωτόσπαθου. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε από το βάθος του λαγουμιού ένας μεσήλικας άντρας ντυμένος με μια λευκή στολή επιστήμονα (όσο λευκή μπορούσε να παραμείνει μέσα σε ένα λαγούμι) και κρατώντας ένα ζουρλομανδύα με τέσσερα μανίκια. Ύψωσε το περίστροφο με τις τεράστιες αναισθητικές ενέσεις και αφού αναστέναξε: «Αυτοί οι μεταλλαγμένοι κατάντησαν τελείως ανεξέλεγκτοι» σκόπευσε προς το μέρος της Γκιμπρουήλ.
[Άμμος]
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΤΗΣΗ
Κατάλαβα αμέσως ότι ο λευκοντυμένος μεσήλικας ήταν Αξιωματούχος της Ομάδας Ελέγχου Μεταλλαγμένων. Αν τον άφηνα να με ψάξει θα ανακάλυπτε το τρίτο μάτι που είχε πρόσφατα φυτρώσει στον αφαλό μου. Αυτό που έβλεπε τα χρώματα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, άναψα το φωτόσπαθο και με μία αστραπιαία κίνηση του έκοψα το χέρι του από τη ρίζα. Η Γκιμπρουήλ άρχισε να χτυπάει τα φτερά της δυνατά, σκεπάζοντας με σκόνη τον ακρωτηριασμένο αξιωματούχο, που σφάδαζε από τους πόνους μέχρι που αυτοκαταστράφηκε με μία μικρή έκρηξη. Έπρεπε να φύγουμε από το λαγούμι πριν εμφανιστούν ενισχύσεις. Κατάφερα να σκαρφαλώσω στη ράχη της Γκιμπρουήλ και να γραπωθώ από το λιγδερό της τρίχωμα. Ευτυχώς που είχε καταστραφεί η όσφρησή μου εδώ και καιρό, διαφορετικά αυτό το ταξίδι θα μου ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστο. Απογειωθήκαμε και περάσαμε από το άνοιγμα που είχε ανοίξει η έκρηξη του Αξιωματούχου. Σύντομα βρεθήκαμε να πετάμε πάνω από τα λαγούμια της περιοχής, ψηλά προς τους φωτισμένους πύργους των Ιώνων. Από μακριά, ξεπρόβαλλε απειλητική η σιλουέτα της τεράστιας πυραμίδας του Προφήτη. Δε θα αργούσαν να φανούν τα πρώτα καταδιωκτικά.
Οι αιωρούμενες γιγαντοοθόνες επαναλάμβαναν μονότονα τους Λόγους της ημέρας. Παραλίγο να συγκρουστούμε με μία από αυτές, ενώ λίγο πιο πέρα αναγκάστηκα να κόψω τα καλώδια που κρέμονταν από μία άλλη με το ιερό φωτόσπαθό για να περάσουμε. Προσπαθώντας να μη χάσω την ισορροπία μου, κατάφερα να ανοίξω κάπως το πανωφόρι μου για να χρησιμοποιήσω το τρίτο μου μάτι. Ένας χείμαρρος χρωμάτων πλημμύρισε τις αισθήσεις μου. Θέλοντας να εντοπίσω κάποια έξοδο διαφυγής, πρόλαβα να δω ένα φωτεινό προειδοποιητικό βέλος να αναβοσβήνει λίγο έξω από το κέντρο της Αθηνεζίας - στο γκέτο των Μιαρών Αποβρασμάτων. Εκεί γίνονταν συχνά έλεγχοι, αλλά τουλάχιστον θα βρισκόταν κάποιος να μας κρύψει. Τράβηξα τα αυτιά της Γκιμπρουήλ για να την κατευθύνω και βουτήξαμε προς το έδαφος ακριβώς τη στιγμή που ερχόταν η πρώτη ριπή από ένα αντιβαρυτικό καταδιωκτικό. Χωθήκαμε εγκαίρως μέσα στα χαλάσματα ενός αρχαίου εργοστασίου. Το καταδιωκτικό δε θα τολμούσε να μας ακολουθήσει εδώ. Οι κατάρες των Μιαρών γυναικών παραήταν επικίνδυνες και θα μπορούσαν ακόμα και να το καταρρίψουν.
Ανάμεσα σε σκουριασμένα μηχανήματα και σωρούς από σκουπίδια και μπάζα, μια λάμψη τρεμόσβηνε. Είχα ακούσει ιστορίες από παλιά ότι οι Μιαροί γνώριζαν τα μυστικά της φωτιάς, αλλά μόνο όταν το είδα το πίστεψα. Η Γκιμπρουήλ έκοψε ταχύτητα και προσγειωθήκαμε κάπως άτσαλα μπροστά σε μια μικρή ομάδα σκουρόχρωμων κουρελήδων που ζεσταίνονταν γύρω από ένα τσακισμένο μεταλλικό βαρέλι και μας κοιτούσαν αποσβολωμένοι. Οι φλόγες που φώτιζαν τα πρόσωπά τους τους έκαναν να δείχνουν απειλητικοί. Για καλό και για κακό άναψα πάλι το φωτόσπαθο, αλλά η ιπτάμενη αρουρίνα μου έγνεψε αμέσως να το σβήσω. Αυτά τα παράξενα όντα ήταν οι καινούργιοι σύμμαχοί μας - μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Αναρωτήθηκα αν ήταν αληθινές οι φήμες για τον αρχηγό τους. Ο θρύλος έλεγε ότι είχε έρθει μετανάστης από κάποιο μακρινό υπερβόρειο βασίλειο και βιοποριζόταν πουλώντας λουκάνικα από κρέας μεταλλαγμένων. Αν το τελευταίο ήταν αλήθεια, η Γκιμπρουήλ κινδύνευε να γίνει κονσέρβα.
[Helix Nebulae]
ΕΝΑΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ
- Θέλω να μιλήσω στον αρχηγό σας! Είπα προς τον σκουρόχρωμο κουρελή που έδειχνε πιο ευθυτενής και κατά τι πιο ανοιχτόχρωμος από τους άλλους, ενώ παράλληλα τα κουρέλια του είχαν κυρίως κυανή και πορφυρή απόχρωση από όσο μπορούσα να κρίνω από με την μαυρόασπρη όραση των δύο ματιών μου και τις χρωματικές εμπειρίες που μου είχε προσφέρει το τρίτο μου μάτι.
Δύο χρώματα που μου είχαν βιδωθεί για τα καλά στην γκλάβα, αφού κατά διαβολική σύμπτωση όποτε πήγαινα για χέσιμο η άμφίδρομη υπερδιαδραστική οθόνη που καταλάμβανε όλη την οροφή του λουτρού έπαιζε τον δεύτερο λόγο του προφήτη που ανάμεσα σε άλλα επιστημονικά δεδομένα, αναφερόταν στις ιερές χρωστικές και χρωματισμούς της κυρίαρχης φυλής του πλανήτου.
-Το νυχτεριδοάρουορο είναι λογικό να βρίσκεται εδώ στα μέρη μας… εσύ μικρέ μου ασπρούλη από τις μικροαστικές συνοικίες της Αθηνεζίας τι κάνεις εδώ;
Δεν θα ‘πρέπε να είσαι σπιτάκι σου να σε μπανίζει ο Προφήτας (Φτου! Εκτόξευση ροχάλας... ) από τις διαδραστικές οθόνες μέχρι να τουφεκισθείς; Δεν φοβάσαι μήπως γίνεις λουκάνικα κονσέρβα για να τραφούν οι άπιστοι του γκέτο; Χι, χι, χι…
-Μα εγώ μαζί σας είμαι βρε παιδιά… μέσα σε ένα λαγούμι κρυβόμουνα μέχρι τώρα για να γλιτώσω την εκτέλεση… Μέχρι που ήρθε το νυχτερ.. εεε η Γκιμπρουήλ (Ευτυχώς που τα μπάλωσα γρήγορα γιατί η αρουραρχάγγελος μου έριξε ένα βλέμμα δηλητήριο μόλις πήγα να πω «νυχτεριδοάρουορο») και χρειάστηκε να την κοπανήσουμε εσπευσμένα γιατί καθάρισα έναν Ο.Ε.Μ.ά που μετά έσκασε σαν καρπούζι τίγκα στις κροτίδες με το φωτόσπαθό μου …
-Χρυσό μου αγόρι σε λίγο θα μας παραστήσεις και τον αντιστασιακό λέγοντας μας ότι διάβαζες κρυφά τις νουβέλες του απαγορευμένου νομπελίστα Κώστα Αμμουδάρη… (Η ομήγυρη ξεσπά σε αυθόρμητα υστερικά γέλια. Για κοντόχοντροι καμπούρηδες έχουν μάλλον τσιριχτές φωνές).
Χρειαζόμαστε κάτι πιο χειροπιαστό από λόγια για να σε αφήσουμε να συναντήσεις το θρυλικό Αυνανιήλ –Μωχάμεντ Πολσεμάνογλου…
Δεν μπορούμε να αφήσουμε κάποιον άγνωστο που κυκλοφορεί με ένα επικίνδυνο εξωγήινο όπλο που μπορεί να κόψει οποιαδήποτε Ορθοϊωνική θωράκιση σαν βούτυρο, να συναντήσει τον άνθρωπα που κυριολεκτικά τρέφει το κίνημα της αντίστασης των μεταλλαγμένων…
- Μα και εγώ μεταλλαγμένος είμαι…μπορώ να δω ΧΡΩΜΑΤΑ!
- ΚαΛΛά ρεσε πΛΛάκα με κάνεις;
(Η χρήση γλωσσικών ιδιωματισμών πέραν της Ορθοϊωνικής γλώσσας είναι πράξη που τιμωρείται με 20 έτη στα ορυχεία αλουμίνας).
Τι χρώμα έχουν τα ευγενή υφάσματα του ενδύματός μου;
Σήκωσα το αυτοκλιματιζόμενο φούτερ μου μάρκας «Αντύπας» αποκαλύπτοντας τον σέξυ αφαλό μου που εδώ και τρία χρόνια κοσμείται από ένα υπέροχο γκριζογαλαζοπράσινο μάτι. Όποτε αποκαλύπτω το τρίτο μου μάτι χρειάζομαι ένα μικρό διάστημα για να συνηθίσω την ταυτόχρονα μαυρόασπρη και έγχρωμη όραση.
Τελικά το αφαλίσιο μου μάτι κυριαρχεί πάνω στα άλλα δύο και τα βλέπω όλα έγχρωμα..
- Τα ευγενή πατσαβούρια που φοράτε είναι χρώματος πορφυρού και κυανού.
- Ρε άσταδιάλα από δω πέρα! Είσαι πράγματι δικός μας! Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να σε πάμε στον αρχηγό αποκαλύπτοντας την τοποθεσία του κρησφύγετου. Θα πρέπει να σε κοιμίσουμε πρώτα. Εννοείται ότι το νυχτεριδοάρουορο θα μείνει εδώ προς το παρόν…
- Γκιμπρουήλ με λένε ρε στούμπε όχι νυχτεριδοάρουορο! Εντάξει;
- Καλά κοπέλα μου ότι πεις… Λοιπόν κούκλε θα φας ένα από αυτά εδώ και θα ταβλιαστείς με την μία… μετά θα σε πάμε στον αρχηγό.
Μου πρόσφερε μία ανοιγμένη συσκευασία προστατευτικής ατμόσφαιρας που έγραφε πάνω στην ετικέτα: «Διακτινισμένα λουκάνικα τύπου pølse από παστεριωμένο κρέας φάλαινας Ατλαντικού σε προστατευτική ατμόσφαιρα. Διάρκεια ζωής 616 χρόνια. Συντηρητικό – χρωστική: Κόκκινο του Σουδάν.
Χώρα Παρασκευής: Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας νυν
ΑЛΕΚCAHДPCKA MAKEДOHИJA”.
Πήρα ένα κατακόκκινο pølse και το δάγκωσα. Με την Δεύτερη μπουκιά βυθίσθηκα σε έναν ύπνο δίχως όνειρα.
- Αγαπιτέ μεταλλαγμέναι σου μιλλά ο Αυνανιήλ –Μωχάμεντ Πολσεμάνογλου,
αρχυγώς τον μεταλλαγμαίνων και 23.453.896ος στην σειρά της διαδοχής του βασοιλέος της Υπερβόρηας Αραβοσκανδιναβίας Carl ΧXXVIΙΙ Habib.
- Ο αρχηγός των μεταλλαγμένων είναι γαλαζοαίματος; Ρώτησα μέσα μέσα στην παραζάλη μου μη πιστεύοντας τις αρλούμπες που άκουγαν τα αυτιά μου…
- Μais oui (Αμάν πέσαμε σε πυροβολημένο φιγουρατζή), αγαπειταί κε έχο και τυν δησλεξεία μου που το αποδηκνείη περήτρανα δε βρύσκαιται;
[pølsemannen]
ΤΑ ΚΑΤΩ ΑΚΡΑ ΤΗΣ ΓΚΙΜΠΡΟΥΗΛ
Παραθέτω εικόνες των κάτω ποδιών της Γκιμπρουήλ. Επειδή, ως γνωστόν, "μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις", αυτή τη στιγμή έγραψα 2.000 λέξεις!
Δυστυχώς, οι εικόνες είναι λίγο φλου επειδή η τύπισσα πετάριζε σαν κολιμπρί και, ενώ στόχευα το πρόσωπο ή, έστω, τα βυζιά, μόνο τα κάτω άκρα πρόλαβε το παρλαβοφόν μου.
Τα χρώματα όμως τέλεια, ε! Μιλάμε, σκίζουν τα ολόλευκα ποδαράκια της με φόντο τον καταγάλανο ουρανό...[Rodia]
(ας συνεχίσει καποιος άλλος, αν εμπνευστεί)
