Μετά τη διάλυση της Ε.Ε. ~01

Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Θεσσαλίας, έντεκα χρόνια μετά τη διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης. Στα τρία μου χρόνια, η οικογένειά μου μετακόμισε στη Βηρυττό και μένα με άφησαν στο Χριστοδούλειο ίδρυμα ελληνοπαίδων. Εκεί, εξ απαλών ονύχων, πήρα τα πρώτα φώτα περί της Ελλάδας, της Ιστορίας και της Θρησκείας των ελλήνων. Βεβαίως ήμουν ένα κατάμαυρο αγοράκι, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε καθόλου την ένταξή μου στη φυλή και το έθνος των ελλήνων. Οι γονείς και τα υπόλοιπα πέντε αδέλφια μου ήταν επίσης άνθρωποι κατάμαυροι, αλλά εγώ έχω το πλεονέκτημα να έχω γκρίζα μάτια, διαφορετικά η υποδοχή μου στο Ιδρυμα που προανέφερα θα ήταν προβληματική.

Μετά τη διάλυση της Ε.Ε., κατέπεσε και το νόμισμά της, το ευρό, το οποίο είχε διατηρηθεί επί δυόμισυ αιώνες. Παρέμεινε σε χρήση επί εκατό συναπτά έτη μετά την εξαφάνιση του δολλαρίου, ή μάλλον, για να είμαι ακριβής, υπερίσχυσε του δολλαρίου το οποίο και απορρόφησε. Σήμερα, στην αμερικανική ήπειρο συναλλάσσονται με ευρά. Εμείς οι ευρωπαίοι οπισθοχωρήσαμε στα παλιά μας νομίσματα, στον ελλαδικό χώρο π.χ. οι συναλλαγές γίνονται με τη δραχμή.

Υπάρχει βεβαίως ένα μικρό πρόβλημα, τη στιγμή που δεν υφίστανται σύνορα και είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος ευρωπαίος πολίτης πού αρχίζει και πού τελειώνει η χρήση του νομίσματος μιας περιοχής, οπότε, πρώτη προτεραιότητα της σημερινής Ευρωπαϊκής Κυβέρνησης είναι ο καθορισμός συνόρων. Ενα πρόβλημα ακόμα είναι ο καθορισμός της γλώσσας την οποία θα μιλούν οι πληθυσμοί των περιοχών. Στον ελλαδικό χώρο π.χ. ομιλούνται και γράφονται περί τις δώδεκα διαφορετικές γλώσσες και περί τις εικοσιπέντε διάλεκτοι, στο γαλατικό χώρο ομιλούνται περισσότερες από τριανταέξ γλώσσες και ανάλογοι διάλεκτοι, και πάει λέγοντας.

Τη διάλυση της Ε.Ε. διεκδίκησαν και πέτυχαν οι ισλαμιστές του ελλαδικού χώρου, οι οποίοι, αν και σχετικώς ολιγάριθμοι, συνενώθηκαν με τους ισλαμιστές των χώρων της κεντρικής Ευρώπης -γαλατικού, αυστριακού και γερμανικού χώρου κυρίως- και έτσι πέτυχαν να διαλύσουν την Ενωση. Η σταθερά λοιπόν η οποία διακρίνει τις μειονότητες, είναι η θρησκεία, άρα τα σύνορα, τα οποία κλήθηκε η Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση να καθορίσει πριν την διάλυσή της, τοποθετήθηκαν με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω των πολιτών.