Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Η Αννίτα Πάνια απο τα μάτια μιας κάμερας σε ένα μαγειρείο.

Πόσο η τηλεοπτική εκπομπή Αυπνίες μοιάζει με θέαμα σε ένα μαγειρείο παρακολουθούμενο απο κάμερες. Παίρνοντας σαν αφορμή ένα post του elawyer.

Ο μάγειρας παίρνει την παραγγελία απο τον σερβιτόρο, την κοιτά καλά καλά για να είναι σίγουρος πως θα την θυμάται.Ξεκινάει να την ετοιμάζει βρίζοντας με μουρμουρητά, χωρίς να κουνάει τα χείλη του για να μην το πιάνει η κάμερα, για τους κωλοπελάτες που ήρθαν μεσημεριάτικα. Τι να κάνει όμως υπακούει, αυτή είναι η δουλειά του. Σκέφτεται καμία φορά μάλιστα σφίγκοντας τα χείλια πόσο λάθος είναι ο ορισμός δουλειά για αυτές τις ώρες που κάθεται στο μαγαζί και τον μισθό του 400 ευρώ τον μήνα για πλήρες μεροκάματο. Σκέφτεται ακόμα πως θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται δουλεία αντί για δουλειά, ένα τόνο αλλάζει και μπαίνουν όλα στην θέση τους. Αναρωτιόταν συχνά με την αφέλεια που μόνο ένα αγράμματο θα χαρακτήριζε πως όλα στην ζωή θα ορίζοταν σωστά αλλάζοντας απλώς τους τόνους.

Χύνει και το λάδι στα τηγάνια, ανακαλύπτοντας πως το λάδι έχει χρώμα λαδί, νάτοι πάλι οι τόνοι, όλα θέμα τόνων είναι.Βάζει 2 τηγάνια σε 2 διπλανά μάτια και αρχίζει να τηγανίζει την τηγΑνίτα στο ένα και τους λουκουμάδες στο άλλο. Παρατηρεί πόσο περήφανη στέκεται η τηγΑνίτα στο ένα τηγάνι και πόσο άθλιοι και τιποτένιοι οι λουκουμάδες στο άλλο τηγάνι. Όσο περισσότερο τους κοιτάει τόσο και πιο γελοίοι του φαίνονται, αναρωτιέται πως δεν το είχε ξαναπαρατηρήσει. Ίσως για τον λόγο πως ήταν δίπλα στην όμορφη και γευστική τηγΑνίτα κάνοντας την διαφορά. Όταν μάλιστα άρχισαν οι λουκουμάδες να χοροπηδάνε, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο, χορεύοντας έναν ανορθόδοξο χορο λόγω του καυτού λαδιού γίνανε ακόμα πιο αξιολύπητοι, άρχισε να τον κυριεύει μια ανεξήγητη απελπισία. Σαν να μην έφτανε αυτό και οι πελάτες παρακολουθούσαν τους λουκουμάδες απο τις κάμερες και άρχισαν να γελάνε, κάποιοι απο αυτούς σιγά σιγά διακριτικά μην τους παρεξηγήσει κανένας και άλλοι όσο πιο τρανταχτα άντεχε η φωνή τους. Δεν κατανοούσε καθόλου που το έβρισκαν το αστείο αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι παρά να τους ανεχτεί.

Δεν ήθελε να κοιτάει του χοντρούς κενούς λουκουμάδες καθόλου, θα έχωνε το κεφάλι του στο πάτωμα σαν τις στρουθοκάμηλους αν μπορούσε. Όσο ο θόρυβος που έκανε το λάδι μεγάλωνε, ανεβάζοντας θερμοκρασία, τόσο πιο δυνατά ξεκαρδιζόντουσαν οι πελάτες. Η τηγΑνίτα άρχισε να του φαίνεται πως χαμογελούσε σε αυτήν την κατάντια των λουκουμάδων, και μάλιστα πως τους παρότρυνε να συνεχίσουν, "Μπα σκέφτηκε, απο την κούραση θα είναι αυτές οι φαντασίες". Η διασκέδαση αυτή των πελατών φάνταζε αδικαιολόγητη, στα μάτια του, πως μπορεί κάτι που πρέπει να φέρνει απελπισία ή τουλάχιστον απάθεια να υπάρχουν άνθρωποι που γελάνε. Η τηγΑνίτα μάλιστα, επειδή απορόφησαν την προσοχή του οι λουκουμάδες, έκανε δίπλες πάλι, "Πάλι η τηγΑνίτα Πάνιασε" είπε απο μέσα του, απογοητευμένος. Του φάνηκε πως λόγω αυτών των ραγάδων σχηματίστηκε πραγματικά ένα ειρωνικό ανθρώπινο χαμόγελο και δύο τελείες πάνω σαν μάτια, τα οποία κοιτούσαν κοροιδευτικά τους λουκουμάδες. Ένα δέος τον κυρίευσε απο αυτή την ανθρωπινη μεταμόρφωση της τηγΑνίτας ταυτόχρονα με μια αηδία απο τους παχύσαρκους, κακάσχημους λουκουμάδες. Τα γέλια απο τους πελάτες πλέον είναι μια συνοδεία στην βαβούρα του λαδιού που καίει τους άγαρμπους χορευτές λουκουμάδες σχήματίζοντας ένα μοναδικό κράμα ανθρώπινης βλακείας η οποία ενισχύει την ηχορύπανση. Ξαφνικά του ήρθε στο μυαλό έτσι χωρίς λόγο, ένας φίλος του, ο Παρασκευάς.

"Ουφ έτοιμα όλα" είπε, ξεφορτώνοντας ένα βάρος απο μέσα του, παραδίνοντας στα στον σερβιτόρο να σερβίρει στην θορυβώδη πελατεία. Οι πελάτες μην δείχνοντας το παραμικρό έλεος στο αντικείμενο του γέλιου τους τα τελευταία δέκα λεπτά, τους καταβρόχθισαν κόβοντας τους στην μέση και πασαλείβοντας τους στο μέλι. Το ίδιο έκαναν και στην περήφανη ανθρωπόμορφη τηγΑνίτα, με άμετρη ασέβεια η οποία άγγιζε τα όρια της ιεροσυλίας.

3 σχόλια:

Rodia είπε...

Καλά.. λέμε, εσένα θα σε λατρέψει ο κ. Χέλξ Νέμπουλε..!!!
Και σε μένα άρεσε η τηγΑνίτα σου! Α-ΨΟ-ΓΗ!!:-))

epwnimos είπε...

Ναι πρέπει να σημείωσα βελτίωση απο το προηγούμενο κείμενο. Μαθαίνω γρήγορα. Τώρα για το άψογη δεν το παίρνω και πολύ τοις μετρητοίς καθώς κάποιος άλλος πιο μορφωμένος θα χρησιμοποιούσε πιο ωραίο λεξιλόγιο και πιο ωραίες εικόνες.

Thanks για τα καλά σχόλια.

Rodia είπε...

Μπα.. μη το λες! Συχνά, τα καλολογικά στοιχεία "καταπίνουν" το ζουμί (την ουσία) του κειμένου...
Υπάρχουν αφηγηματικές αρετές και αυθορμητισμός στο γραπτό σου.